کتابخوانی؛ راه و رسم زندگی (قسمت اول)

شما بزرگ می‌شوید اما ضرورتا عاقل نه

این فرض وجود دارد که ما وقتی بزرگ‌تر می‌شویم عاقل تر می‌شویم. گمان نمی‌کنم این مطلب درست باشد. قاعده این است که ما همان بلاهت را با خود حمل می‌کنیم و باز هم مرتکب اشتباه فراوان می‌شویم. تنها فرقش این است که این اشتباهات ‌تازه و متفاوت‌اند. ما از تجربه‌های خود درس می‌گیریم و ممکن است همان اشتباهات را دوباره تکرار نکنیم، اما خمره بزرگی از اشتباهات تازه بر سر راه ما قرار دارد که می‌توانیم در آن بیفتیم و اسیر شویم. راز ماجرا این است که این واقعیت را بپذیریم و وقتی مرتکب اشتباهات جدید می‌شویم خود را نیازاریم. به موجب این قاعده: وقتی خرابکاری می‌کنید با خود مهربان باشید. بخشنده باشید و بپذیرید که این امر، بخشی از همان قاعده بزرگتر شدن اما عاقل‌تر نشدن است.
وقتی به پشت سر خود نگاه می‌کنیم همیشه می‌توانیم خطاهایی را که مرتکب شده‌ایم را ببینیم، اما آنهایی را که در چشم انداز پدیدار می‌شوند نمی‌بینیم. عاقل بودن به معنای خطا نکردن نیست، بلکه به معنای یادگیری نجات از چنگال پیامدها آن با حفط شرافت و سلامت است.
وقتی جوان هستیم، گمان می‌کنیم سالخوردگی حادثه ایی است که برای پیران اتفاق می‌افتد. اما این واقعه در انتظار همه ماست و چاره‌ایی جز همراه شدن با آن و پذیرفتنش را نداریم. هر کاری که بکنیم، هر کس که باشیم، واقعیت این است که مرتب پیرتر می‌شویم، و به نظر می‌رسد که بالا رفتن سن این فرایند سالخوردگی شتاب می‌گیرد.
می‌توانیم این طور به قضیه نگاه کنیم که هر چه پیرتر می‌شویم، عرصه‌های وسیع تری از خطا را پوشش داده‌ایم. اما همواره عرصه‌های تازه‌ایی از تجربه وجود دارد که در آن ها هیچ چراغ راهنمایی نداریم، و کارها را به شیوه‌ایی بد و نادرست انجام می-دهیم. هرچه انعطاف پذیرتر، ماجراجو تر و زندگی‌دوست‌تر باشیم، مسیرهای تازه‌ایی را کشف خواهیم کرد که البته در آن‌ها مرتکب خطا خواهیم شد.

خرد به معنای خطا ناکردن نیست، بلکه به معنای یادگیری نجات از پیامدهای آن است، بدون آن که شرافت و سلامت ما آسیب ببیند.

مادام که به پشت سر خود نگاه می‌کنیم تا ببینیم کجا به خطا رفته‌ایم و تصمیم بگیریم که این قبیل خطاها را تکرار نکنیم، نیازی نیست که چندان کار دیگری انجام دهیم. به یاد داشته باشید که هر قاعده‌ایی که برای شما کاربرد داشته باشد برای اطرافیانتان هم کاربرد دارد. آنها هم پیر می‌شوند، بدون آن‌که مشخصا عاقل تر شوند. وقتی این واقعیت را بپذیرید نسبت به خودتان و دیگران بخشنده‌تر و مهربان‌تر خواهید شد و سرانجام این که زمان عاملی شفا بخش است و همین طور که پیرتر می‌شوید، امور وضعیت بهتری پیدا می‌کنند. وانگهی، هر چه خطای بیشتری مرتکب شده باشید احتمال ارتکاب خطاهای تازه کمتر می‌شود. بهترین چیزی که می‌توان گفت آن است که هر چه در جوانی خطاهای بیشتری مرتکب شوید، در مسیر دشواری سالهای بعدی درسهای کمتری برای یادگیری وجود دارد. و این تمام چیزی است که درباره جوانی می‌توان گفت، فرصتی برای ارتکاب کلیه خطاهایی که می‌توانید مرتکب شوید و برچیدن آنها از مسیرهایی که پیش رو خواهید داشت.

برشی از کتاب “راه و رسم زندگی بهتر” اثر “ریچارد تمپلر”