معرفی کتاب “اگر می‌توانید حرف بزنید، پس حتما می‌توانید بنویسید!”

می‎گفت: موقع صحبت اینجوری نیستم، خیلی خوب صحبت می‎کنم. هر چقدر که بخواهم. راحت استدلال ها را می‎چینم و احساسات را با سر و شکل تمیز بیان می‎کنم. اما نوشتن، موقع نوشتن همه چیز از ذهنم می‎پرد. به ضرب و زور هم که می‎نویسم آخرش یک سری نوشته بی‌سر و ته می‎شود. خب جواب همینی است که ژول سالزمن (Joel Saltzman) می‎گوید:

اگر می‎توانید حرف بزنید، پس حتما می‎توانید بنویسید.

معرفی

راهنمای ژول سالزمن یک مجموعه کامل هم برای کسانی است که می‎خواهند نوشتن را شروع کنند و هم کسانی که می‎خواهند روند راحت‌تری برای نوشتن پیدا کنند. این کتاب یک اثر غنی شده با جملات خوب از نویسندگان خوب است. جملات و برش هایی که باعث می‎شود گریزی به دنیای نوشتن نویسندگان برجسته مانند ریموند کارور، ویلیام فاکنر، ارنست همینگوی و ساموئل بکت زد و از آن‌ها بیشتر یاد گرفت و دقیق‌تر تمرین کرد.

کتاب شروع می‌شود؛ نوشتن را آغاز کنید!

کتاب با یک نکته طلایی حرف خودش را آغاز می‎کند. بخش اول به نام از ترس تا آزادی به ما یاد می‎دهد که انتظارات خودمان را کم کنیم و فکر نکنیم باید به صورت مادرزادی نوشتن را بلد باشیم حتی اگر یک خواننده خوب باشیم.

ژول سالزمن می‎گوید: شخصی را در نظر بیاورید که پیانو خریداری می‎کند، برای اولین بار پشت آن می‎نشیند وقتی می‎بیند نمی‎تواند مثل آرتور روبین اشتاین بنوازد باید شوکه شود؟ او شکایت می‎کند که نمی‎فهمم من زیاد موسیقی گوش کرده‎ام پس باید بتوانم بنوازم. شما می‎گویید چه مسخره! حالا بفرمایید وقتی کارتان در اولین تلاش‎ها مانند ارنست همینگوی نشد باید رنجیده شوید و ماشین تحریر خودتان را به زمین بیاندازید؟

نوشتن فکر روی کاغذ، کاملا متفاوت از وقتی است که درباره همان موضوع می‎نویسیم!

وقتی شروع به نوشتن بر روی کاغذ می‎کنیم به لکنت می‎افتیم و می‎ترسیم که نکند چیزی متفاوت با آنچه در سر داشتم به سراغم بیاید. کافی است به جای اینکه به نوشتن فکر کنیم تصیم بگیریم روی کاغذ حرف بزنیم. به جای کمال طلبی و انتظار بهترین ها به خودتان بگویید من روی کاغذ حرف می‎زنم و هر چه بیشتر حرف بزنم شانس بیشتری برای تسلط و بهتر حرف زدن دارم.

بخش دوم کتاب؛ نوشتن در برابر حرف زدت روی کاغذ

در ادامه کتاب در بخش دوم به نام نوشتن در برابر حرف زدن روی کاغذ نویسنده می‎خواهد تا بدترین پاراگراف های عمرمان را بنویسیم.

ژول سالزمن پیشنهاد می‎دهد تا بهترین پاراگرافی را که تا به حال خوانده‌ایم را پیدا کنیم و بعد ببینیم که آیا این پاراگراف از پیچیدگی های اغراق آمیز پر شده و یا از کلمات سختی تشکیل شده یا نه! کتاب می‎گوید هر چه بیشتر روی کاغذ حرف بزنید بهتر هم شنیده خواهید شد. در واقع فصل اول و دوم سعی می‎کند تا ذهنیتی کلی درباره نویسندگی برای مخاطب بسازد.

بخش سوم؛ درباره چه بنویسیم

بخش سوم کتاب درباره آنچه باعث می‎شود فرد سراغ نوشتن برود حرف می‎زند. بخش سوم پنج ایده مهم برای ما می‎سازد تا درباره آن بنویسیم. در واقع این فصل به ما می‎گوید که درباره چه بنویسیم .

سالزمن توضیح می‎دهد که باید درباره چیزهایی بنویسیم که به آنها آگاهی داریم و اگر فکر می‎کنیم که اصولا چیز جالبی برای فکر کردن در ما وجود ندارد باید یاد بگیریم که افکارمان را رد نکنیم و سعی کنیم که تمام اندیشه هایمان را در جایی به ثبت برسانیم. سالزمن می‎گوید:

 با نوشتن درباره آنچه می‎دانید به یک‌باره متوجه یک مسیر در درون خود می‎شوید که به واسطه آن می‎توانید داستان را بهتر از هر کس دیگری تعریف کنید.

سالزمن ادامه می‌دهد؛ نویسندگی در مقابل بازنویسی

بخش چهارم و پنجم فرازها و فرودهایی که در نوشتن وجود دارد را شرح می‎دهد. این دو بخش به نام‌های نویسندگی در مقابل بازنویسی و قوانین جاده از فوت کوزه‌گری نویسنده‌ها حرف می‎زند. ژول سالزمن می‎گوید: اگر قرار است به راحتی حرف زدن بنویسیم باید بدانیم که زبان گفتاری پر از اشکال و گره است و این اشکالات زمانی رفع می‎شود که دوباره به متن برگردید و آن را بخوانید و آنها را رفع کنید.

همچنین یاد می‎دهد که در دست نویس های اولیه نوشته ها مخلوطی از هر چیزی است. و اصولا قرار است همین طور باشد اما در بازنویسی باید با بی‌رحمی تمام اضافات را دور ریخت و تاجای ممکن همه چیز را ساده تر کرد.

پایان کتاب؛ کارهایی که یک نویسنده باید انجام دهد

در فصل آخر از اهمیت هر روز نوشتن و از اهمیت هر روز خواندن، از خودانتقادی و مجموعه کارهایی که یک نویسنده باید هر روز در این مسیر انجام دهد می‎گوید.

قصه ها، نقل قول ها و تمرین هایی که این کتاب به مخاطب هدیه می‎دهد دیدی وسیع از جهان نوشتن با خود به همراه دارد.

به صورت خلاصه، کتاب “اگر می‌توانید حرف بزنید، پس حتما می‌توانید بنویسید” یاد می‌دهد که:

• روی کاغذ حرف بزنیم و آنچه قصد گفتنش را داریم، کشف کنیم.
• به ذهن خود نظم و ترتیب بدهیم و از شر پراکندگی در نوشته هایمان خلاص شویم.
• همان چیزی را بنویسیم که درباره اش حرف می‎زنیم حتی اگر درباره آن موضوع فقط با خودمان حرف بزنیم.
• و کلام خاص خود را بیابیم، کلامی که فقط و فقط مختص ماست.

سالزمن در ۵ فصل و ۵۰ نکته در ۲۲۳ صفحه به ما یاد می‏دهد که اگر می‎توانیم حرف بزنیم پس حتما می‎توانیم بنویسیم!