لذت نویسندگی و تایپ

بیش از یک ماه است که در دوره ” لذت نویسندگی ” شاهین کلانتری شرکت کرده ام. هدفم از شرکت در این دوره این بود که به جای اینکه نوشتن برایم وظیفه و کار باشد، تبدیل به یک عادت روزانه و یک کار لذت بخش شود!
حالا نه تنها به آن هدف رسیدم، بلکه چند دستاورد دیگر هم داشت، که در ادامه به آن اشاره می کنم:

۱٫ از شخصیت و روش تدریس شاهین، بسیار آموختم
۲٫ با نوشته های رضا بابایی و محمد قائد آشنا شدم که چقدر آموزنده و عالی می نویسند
۳٫ میزان مطالعات ادبی ام کمی افزایش یافت و با کلی کتاب جدید آشنا شدم
۴٫ دوباره به شعر بازگشتم!
۵٫ یک دفتر نویسندگی و یک قلم نرم بنفش خریدم که هرگاه لپتاپ دم دستم نیست، آنجا بنویسم. ذهنم یاد گرفته، دفتر را که میبیند، نوشتنش می آید!!
۶٫ تایپ ده انگشتی ام نیز بعد از خواندن این مقاله از رضا بابایی افزایش یافت! “التایپ و ما ادراک ما التایپ”. در ادامه آن را بخوانید ??

التایپ و ما ادراک ما التایپ!

در دورۀ ما، نویسندگی با قلم و کاغذ، مانند مسافرت با اسب و قاطر است. برای تایپ نکردن، هیچ بهانه‌ای پذیرفته نیست؛ حتی سرعت کم. برای نویسنده، سرعت تایپ نباید مهم باشد؛ چون او می‌اندیشد و می‌نویسد. کسی که باید سرعتش را در تایپ بیشتر کند، تایپیست است، نه نویسنده. تایپ هم فقط حروف‌نگاری نیست. تایپ فنی و درست، قواعد فراوان، اما آسانی دارد. در ضمن صفحه‌آرایی نخستین نیز بر عهدۀ نویسنده است.
تایپ، خیال نویسنده را از خط‌خوردگی و حذف و اضافات آسوده می‌‌کند؛ ارسال الکترونیکی نوشته را ممکن می‌سازد؛ قدرت و امکانات نویسنده را برای انتخاب کلمات و تغییر آنها بیشتر می‌کند… خلاصه اینکه تایپ، فضلیت نیست؛ ضرورت است.

این هم یک سایت خوب برای یادگیری آسان تایپ ۱۰ انگشتی با سرعت بالا : یوتایپ ( فارسی )