اغلب دوستانم تصور می‎کنند که عشق و علاقه به کتاب ، چیزی است که باعث می‎شود هر روز کتاب بخوانم.
اینها یا معنی علاقه به کتاب را نمی‎دانند! یا شوخیشان گرفته!
شاید علاقه به کتاب باعث شود هفته‌ایی یک یا دو کتاب زیر دست کسی برود، یا هر شب چند صفحه‎ای کتاب بخواند و یا اینکه بتواند مدام از کتاب‌های مختلف حرف بزند، اما برای حداقل سه ساعت مطالعه و وررفتن با هفت هشت کتاب در هر روز باید دلیل محکم‌تری از علاقه داشته باشیم.

علاقه به کتاب یک دروغ محض است. یک شوخی ساده. من باور ندارم علاقه به کتاب بتواند محرک من برای این حجم از مطالعه باشد.

پس چه چیزی باعث کتابخوان شدن من است؟

احتمالا جواب درست، «نیاز» باشد. احساس نیاز محرکی است که می‎تواند دیوانه‌وار کتاب خواندن را به وجود بیاورد؛ نیازی که مثل آتش روشن، درون ما وجود دارد. آتشی که اگر خاموش نکنیم احتمالا همه زندگیمان را می‎سوزاند. آتش نادانی.

به عنوان یک کتابخوان ترس ندانستن، از کابوس‌های هر روز من است. همین ترس باعث می‎شود هر روز در تکاپو باشم برای بیشتر فهمیدن و بیشتر یادگرفتن.
وقتی از ندانستن‌هایت بترسی سوال‌های زیادی در ذهنت جولان می‎دهند و تو مدام می‎چرخی تا بتوانی جواب‎هایت را پیدا کنی. قبل از اینکه آتش نادانی تو را تبدیل به خاکستر کند.

کتاب، آبی است که روی این آتش می‎ریزیم. آبی که جوابی برای ندانستن‌ها و حتی گاهی خود، مقدمه‎ای است برای سوال‎های جدیدتر.
با این اوصاف دلیل من برای خواندن، تنها یک دست آویز ساده نیست؛ دلیلی به بهای زنده ماندنم.

طبیعتا وقتی صحبت از نیاز باشد ماجرا جدی‌تر می‎شود. علاقه را می‎توان مدتی کنار گذاشت اما وقتی پای نیاز درمیان باشد ما مجبور می‎شویم آن را اغنا کنیم.

عمیقاً باور دارم همه چیز از همین نیاز جاری می‎شود برای همین پیشنهادم به کسانی که مشتاق کتاب خوان شدن هستند این است که نیاز به کتاب خواندن را درون خود زنده کنند.

پیشنهاد می‌کنم برای داشتن یک آتش درون این مقاله را در ادامه بخوانید